“Ik lees veel over camoufleren en mensen die dat niet meer doen en gewoon zichzelf zijn. Ik zou dat graag ook willen maar ik weet niet hoe? Ik had nooit door dat ik camoufleerde, maar nu ik al bijna een jaar een burn-out heb is me wel duidelijk geworden dat ik me te veel aanpas aan NT mensen en het gevoel heb dat ik niet mezelf mag zijn. Maar hoe stop je met iets waarvan je niet eens doorhebt dat je het doet? Het gaat altijd vanzelf. Hoe word ik mezelf?”
Milou
Een innerlijke strijd die Milou dagelijks ervaart. Waarschijnlijk herkenbaar voor veel vrouwen met autisme.
Vaak ben je niet eens bewust dat je je constant aanpast aan je omgeving. Je weet niet beter, als kind kijk je om je heen hoe anderen het doen en je kopieert het en doet het na.
Dit kan lang goed gaan
Zeker als kind of puber wanneer je extra hulp krijgt van je ouders. Ondersteuning bij je schoolvakken, weinig moeten helpen in de huishouding, nog geen relatie. Dus je kan het nog opbrengen om je constant aan te passen aan de omgeving.
Je kan net aan de “ballen” omhoog houden.
Maar op een gegeven moment wordt je volwassenen. Je komt op een leeftijd waar er ineens meer van je wordt verwacht.
Je krijgt een baan, relatie, huishouden, zelfstandigheid en minder ondersteuning van je ouders. En ineens wordt het je teveel!
Alle ballen die je jarenlang omhoog hebt kunnen houden, vallen allemaal naar beneden. Met als gevolg dat je ineens het allemaal niet meer ziet zitten. Je hoofd zit vol en je hebt geen overzicht meer van wat er van je wordt verwacht.
Weinig energie en veel stress
Hoe krijg je weer grip op je leven. Interessant is om te onderzoeken:
Wanneer jij nog niet goed weet wat jij wil en wat jij belangrijk vindt, dan is het logisch dat je het “afkijkt” hoe een ander het doet. Maar wat voor de ene plezierig en leuk is, kan voor de ander een hele stressvolle activiteit zijn
Wanneer jij duidelijkheid krijgt over wat jou energie geeft en waar jij plezier van krijgt. Dan kun je pas keuzes maken en dus meer jezelf zijn